Δεν είμαι σίγουρος ότι ο Γιάννης Μαρκόπουλος έχει κερδίσει εκείνο το κομμάτι της ιστορίας που του ανήκει δικαιωματικά στο πάνθεον της ελληνικής μουσικής. Αυτός ο σπουδαίος μελωδός, που κατάφερε να βάλει στο έργο του πλάι πλάι την περηφάνια της Κρήτης με τον καημό της Μικρασίας, τους Βυζαντινούς ύμνους με τα ηπειρώτικα μοιρολόγια. Που γλύκανε με νότες τους λυγμούς των κολίγων και των μεταναστών. Που έβαλε άλλοτε Μαλαματένια κι άλλοτε Παραπονεμένα λόγια στα τραγούδια μας.
Αν θα διάλεγα να σώσω ένα από τα δημιουργήματά του για την Κιβωτό του ελληνικού τραγουδιού, θα διάλεγα την «Ελλάδα». Είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του και γράφτηκε στα χρόνια της δικτατορίας. Η Ελλάδα έγινε Λένγκω για λόγους που είχαν να κάνουν με την λογοκρισία. Τελικά το τραγούδι ηχογραφήθηκε μετά την Χούντα. Την πρώτη φορα σε μια ζωντανή ηχογράφηση, με τον ίδιο τον συνθέτη, και περιλήφθηκε στον δίσκο «Ανεξάρτητα». Τη δεύτερη με την Χαρούλα Αλεξίου στο δίσκο «12 λαϊκά τραγούδια» -μια από τις κορυφαίες της ερμηνείες.
Το 1976, στο πλαίσιο της εκπομπής «Μουσική βραδιά» του Γιώργου Παπαστεφάνου, η Χάρις Αλεξίου τραγουδά τη Λένγκω, με τον ίδιο το συνθέτη να τη συνοδεύει στο πιάνο. Το στιγμιότυπο γυρίστηκε στο σπίτι του Γιάννη Μαρκόπουλου, μέσα σε μια πολύ γλυκιά ατμόσφαιρα, αφού ήταν η πρώτη φορά που οι δυο τους συναντήθηκαν μπροστά στην κάμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου