«Μού λαχε να ζήσω τα όσα έζησα και να τα κάνω ποίηση. Αν δεν τα χα ζήσει και τα έγραφα παρ όλα αυτά, τότε ίσως νά’ μουνα μεγάλος ποιητής» (ν καββαδίας, έφυγε σα σήμερα). [Για εμένα ο καββαδίας ανήκει στους ελάχιστους, ακούσια εκλεκτούς, που όντως χορέψαν στο φτερό του καρχαρία· και ήταν, νομίζω, τόσο μεγάλος ποιητής, που κατάφερε (και) να μας εξηγήσει με στίχους τι αδρεναλίνη και τι άβυσσο περνάς, όταν λικνίζεσαι καβάλα στην αιχμή του πιο μεγάλου τρόμου (σου).]
Από την Φιλοθέη Βαρσαμή: Δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα.
