Στην καριέρα της Νταλιντά, η Ελλάδα έπαιξε σημαντικό ρόλο. Δεν ήταν μόνο τα "Παιδιά του Πειραιά" ή ο "Χασάπικος" του Μάνου Χατζιδάκι από το "Ποτέ την Κυριακή", που η Νταλιντά τον τραγούδησε με γαλλικό τίτλο Le bonheur -και τα δυο τεράστιες επιτυχίες του 1960. Ήταν και το συρτάκι του Ζορμπά του Μίκη Θεοδωράκη πέντε χρόνια αργότερα, και το σφουγγαράδικο Ντιρλαντά από την Κάλυμνο μετά από άλλα πέντε. Χωρίς να ξεχνάμε, από τα μέσα της δεκαετίας του '70, και εκείνο το άλλο το γλεντζέδικο, που δεν ήταν βέβαια ελληνικό, έδινε όμως το σύνθημα στους Γάλλους να παίξουνε μπουζούκι. Jouez bouzouki, κι αυτό μεγάλη επιτυχία.
Εννοείται πως σαν κορίτσι απ' τη Μεσόγειο ούτε τις Ιταλικές της ρίζες ξέχασε η Νταλιντά (κατά κόσμον Γιολάντα Τζιλιότι όπως ηταν το πραγματικό της όνομα. Ούτε την γενέθλια γη, την Αίγυπτο, όπου πέρασε τα πρώτα σχεδόν είκοσι χρόνια της ζωής της.Ωστόσο, η Νταλιντά θεωρείται πάνω απ όλα εκπρόσωπος του γαλλικού τραγουδιού, αφού η Γαλλία την υιοθέτησε και την ανακήρυξε κεφάλαιο εθνικό. Σε ένα γαλλικό τραγούδι θα ακούσουμε την Νταλιντά. Τής το αφιέρωσαν εκείνη τη χρονιά, 1977, ο Ζιλμπέρ Μπεκώ και ο στιχουργός Πιέρ Γκρόζ. Amoureuse de la vie. "Ερωτευμένη με την ζωή". Αυτό έλεγαν οι στίχοι. Μετά από δέκα χρόνια θα έρθει η διάψευση.
Στις 3 Μαΐου του 1987, που η Νταλιντά θα δώσει η ίδια τέλος στη ζωή της.
