Ακόμα κι αν είχε σταματήσει να γράφει μουσική μετά το «Καπνισμένο Τσουκάλι», σε κείνη την ιερή συνύπαρξη με τον Ρίτσο και τον Ξυλούρη, ο Χρήστος Λεοντής θα είχε περάσει στην αθανασία. Ευτυχώς δεν έμεινε εκεί. Κι έτσι γνωρίσαμε τον Λόρκα, τον Νερούδα και τον Ντάριο Φο. Ωστόσο, ο Λεοντής θέλησε να διατηρήσει μια πιο διακριτική σχέση με την δισκογραφία και να αφοσιωθεί στην μουσική για το θέατρο, την τηλεόραση* και τον κινηματογράφο. Το γεγονός ότι υπήρξε ένας από τους πιο σταθερούς συνεργάτες του Κάρολου Κουν την δεκαετία του ‘70 και μέχρι το 1982, λέει πολλά. Περισσότερες από 40 παραστάσεις στην Επίδαυρο (από το 1962) έχουν «επενδυθεί» μουσικά από αυτόν. Το ίδιο ισχύει για μερικά από τα σημαντικότερα έργα του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, που ανέβηκαν στις αθηναϊκές σκηνές.
Στην δισκογραφία του ξεχωρίζω τέσσερις δίσκους:
Ο πρώτος, με τον οποίο μας συστήθηκε το 1964, είναι η συγκλονιστική «Καταχνιά», με τον Καζαντζίδη και τη Μαρινέλα σε στίχους του Κώστα Βίρβου.
Ο δεύτερος προέκυψε το 1974 όταν συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, ο οποίος μετάφρασε ποιήματα του Λόρκα -έτσι προέκυψε ο δίσκος «Αχ έρωτα», με τον Μανώλη Μητσιά.
Ένα χρόνο μετά έρχεται το «Καπνισμένο Τσουκάλι» και τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου ένας ακόμα δίσκος («Παραστάσεις»), στον οποίο ο Λεοντής αποφάσισε να συμπεριλάβει τα τραγούδια που έγραψε για τα θεατρικά έργα «Ισαβέλλα, τρεις καραβέλες κι ένας παραμυθάς» του Ντάριο Φο και «Η Χιλή θα νικήσει» που ήταν βασισμένη σε αποσπάσματα από το "Canto General" του Πάμπλο Νερούντα. Στον δίσκο αυτό τραγουδούσαν ο Μανώλης Μητσιάς, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Γιώργος Μεραντζάς και ο Νίκος Ξυλούρης.
Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια δεν έγιναν γνωστά, καθώς είμαστε στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια και ο κόσμος λαχταράει να ακούσει τον απαγορευμένο Θεοδωράκη. Είναι κρίμα, όμως, γιατί ανάμεσά τους υπήρξαν μερικά υπέροχα τραγούδια, με βαθιά ερωτικούς στίχους (του Ντάριο Φο) που προσάρμοσε ο Κωστής Σκαλιώρας.
Το πιο ωραίο από αυτά τα τραγούδια ήταν «το στρείδι και το μαργαριτάρι» όπου ο Μανώλης Μητσιάς και η Τάνια Τσανακλίδου τραγουδούν γι αυτούς που πιάνονται στα δίχτυα του έρωτα.
*Αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν πως το ιστορικό μουσικό θέμα της «Αθλητικής Κυριακής» είναι σύνθεση του Χρήστου Λεοντή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου