1939: Η Μπίλι Χολιντέι κηρύσσει τον πόλεμο στον ρατσισμό

 Λίγο πριν κηρύξει ο Χίτλερ τον πόλεμο σε όλο τον κόσμο, η Μπίλι Χόλιντεϊ κήρυξε τον πόλεμο στον ρατσισμό. Ήταν 20 Απριλίου 1939 και στο Café Society, ένα μικρό μπαρ που έπαιζε τζαζ μουσική, έκλεισε τα μάτια, ένωσε τα χέρια σε στάση προσευχής και ξεκίνησε να λέει τους πρώτους στίχους από ένα τραγούδι που έμελλε να αλλάξει για πάντα τα πράγματα:

«Southern trees bear a strange fruit.

Blood on the leaves and blood at the root.

Black bodies swingin' in the Southern breeze.

Strange fruit hangin' from the poplar trees».

Η ίδια έγραψε στην αυτοβιογραφία της πως «όταν σταμάτησα να τραγουδώ, δεν ακουγόταν τίποτα. Ύστερα κάποιος άρχισε να χειροκροτεί νευρικά μόνος του και μετά ξαφνικά όλοι χειροκροτούσαν». Το Strange fruit έγινε η πρώτη μεγάλη επιτυχία της σπουδαίας ερμηνεύτριας και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα της. Κάθε παράσταση που έκανε, έκλεινε με αυτό το τραγούδι. Τότε ακόμα και οι σερβιτόροι σταματούσαν να κινούνται, τα φώτα χαμήλωναν και μόνο ένας προβολέας φώτιζε την Μπίλι στην σκηνή.

«Pastoral scene of the gallant south

The bulging eyes and the twisted mouth

Scent of magnolias, sweet and fresh

Then the sudden smell of burning flesh...».

Οι στίχοι του τραγουδιού προέρχονται από το ποίημα «Bitter Fruit» του Άμπελ Μέροπολ, ενός εβραίου και κομμουνιστή καθηγητή με το οποίο θέλησε να εκφράσει την φρίκη του όταν είδε σε μια εφημερίδα την φωτογραφία δυο νεαρών μαύρων που κρέμονταν από ένα δέντρο. Οι δύο μαύροι, ο Τομ Σιπ και ο Άμπραμ Σμιθ, είχαν λιντσαριστεί και κατόπιν κρεμαστεί σε δέντρο στο Μάριον της Ιντιάνα. Κυκλοφόρησε τους στίχους το 1936 στο περιοδικό The New York Teacher, και το μελοποίησε μόνος του, αφού κανένας μουσικός δεν ήταν διατεθειμένος να τον βοηθήσει.

«Here is fruit for the crows to pluck

For the rain to gather, for the wind to suck

For the sun to rot, for the trees to drop

Here is a strange and bitter crop».

Το τραγούδι αρχικά σημείωσε μικρή επιτυχία, και ο Μέροπολ μαζί με την γυναίκα του και μια μαύρη τραγουδίστρια, τη Λώρα Ντάνκαν, το ερμήνευσαν στο Madison Square Garden. Χρειάστηκε ωστόσο η φωνή της Χόλιντέι για να περάσει στην ιστορία, καθώς συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο Grammy Hall of Fame το 1978, το περιοδικό Time το επέλεξε ως «τραγούδι του αιώνα» το 1999, ενώ το 2002 η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το περιέλαβε στις 50 κυριότερες ηχογραφήσεις του καταλόγου National Recording Registry.