Ο "Σταυρός του Νότου" στο στέρνο της Νατάσσας

 

«Κούλικο στο στήθος σου τατού,
που όσο κι αν το καις δε λέει να σβήσει»

Η Νατάσσα Μερκούρη γράφει για τον "Σταυρό του Νότου" 

Ιανουάριος του ’80, στην ΥΕΝΕΔ η «Πορεία 090» κι εγώ 10 χρονών έχω καθηλωθεί από τη μουσική. Λίγα θυμάμαι από τα επεισόδια. Κάθε εβδομάδα περιμένω την έναρξη για ν’ ακούσω το τραγούδι. Κι ας έγραφε ο Μικρούτσικος «Τα τραγούδια ακούγονται κάθε εβδομάδα στο σίριαλ, αλλά δεν κάνουν κάποια ιδιαίτερη αίσθηση». Και ο Μικρούτσικος και ο Καββαδίας και ο δίσκος, άγνωστα.

Μου πήρε 4-5 χρόνια για να συναντηθώ με την ποίηση του Καββαδία και τη μελοποίηση του Μικρούτσικου. Έκτοτε προσδέθηκα κι εγώ στο άρμα τους κι αναζητούσα, μελοδραματικά κάποιες φορές, ταξίδια, περιπλανήσεις, τα ογκώδη συναισθήματα και τις ματαιώσεις.

Στο πανεπιστήμιο και στην τάξη ασχολήθηκα από άλλη σκοπιά με τον Καββαδία. Τον άκουσα να συνομιλεί ψιθυριστά με τον Μπωντλαίρ και τον Καίσαρα Εμμανουήλ. Μουσική υπόκρουση, η Αιμιλία Σαρρή.

Ο Guy Saunier [1],  το 2004, έγραψε: «Ο Σταυρός του Νότου συμβολίζει την πιο επικίνδυνη μορφή του ταξιδιού, το ταξίδι στους τροπικούς, κατά κάποιον τρόπο την πεμπτουσία του ταξιδιού».

Κι έφτασα στου δρόμου τα μισά, οπότε μου «χτύπησαν» tattoo στο στέρνο τον Σταυρό του Νότου. The Crux. Το πιο επικίνδυνο ταξίδι, στον τροπικό του Καρκίνου. Με οδήγησε σωστά, όπως πάντα το πιο φωτεινό άστρο με προσανατόλιζε προς αυτό που ήταν σκοτεινό, που ήταν η ρίζα. Με σταύρωσε, με απέλπισε αλλά δεν προσπάθησα ποτέ να το κάψω: είναι η υπόσχεσή μου κι η ιστορία μου.

Κάποτε ρώτησα τους φίλους μου «Αν ήμουν τραγούδι, ποιο θα ήμουν;». Κανείς δεν το βρήκε. Στενοχωρήθηκα πολύ.

---

[1]Saunier, G. (2004), «Ετούτο το κορμί το τόσο αμαρτωλό»: Έρευνα στον μυθικό κόσμο του Νίκου Καββαδία. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα.