Ο Σαββόπουλος, η Άννα και τα διαβολοσκορπίσματα

Το 1964 ένα νεαρό και αδύνατο αγόρι χτυπάει την πόρτα του Αλέκου Πατσιφά στην δισκογραφική εταιρεία «Λύρα»: «είμαι μουσικός και θα ήθελα να βρω έναν εργοδότη να με εκμεταλλευτεί καταλλήλως», του λέει. Έτσι ξεκίνησε η σχέση του Πατσιφά με τον Διονύση Σαβόπουλο, μια σχέση πολύ δυνατή που δημιούργησε μερικούς από τους σημαντικότερους δίσκους στην ελληνική μουσική σκηνή. «Δεν ξέρω αν τον εκμεταλλεύτηκα καταλλήλως», είπε μερικά χρόνια αργότερα ο Πατσιφάς σε μια συνέντευξή του.

 Ο ίδιος θυμόταν πως όταν πρωτοπήγε τον «θείο Νιόνιο» στο στούντιο ηχοληψίας και τον άκουσαν οι άλλοι μουσικοί που ήταν εκεί, να τραγουδάει μόνος του, συντροφιά με την κιθάρα του, είπαν στον Πατσιφά: «Τώρα αυτόν τι τον φέρατε εδώ; Τι περιμένετε να βγει από αυτό το πράγμα;». Τελικά κάτι βγήκε…

 Στην Λύρα ο Σαββόπουλος έβγαλε τον πρώτο του δίσκο το 1966 -ήταν φυσικά το «Φορτηγό», όπου ήταν φανερή η επιρροή του από τον Ντίλαν. Το 1969 βγάζει «Το Περιβόλι του Τρελού», όπου έβαλε στην μουσική του παραδοσιακά όργανα και έναν ιδιαίτερο ήχο, που θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν μια άτυπη μορφή ενός βαλκανικού ροκ. Τα τραγούδια, όλα σε δικούς τους στίχους, έγιναν όλα επιτυχίες: η «θαλασσογραφία» (να μας πάρεις μακριά…), «Οι πίσω μου σελίδες», «Τα παιδιά που χάθηκαν», η «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη» (η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος) «Η συννεφούλα» και το «Είδα την Άννα κάποτε», που βάζω σήμερα για προφανείς λόγους.

 Στο ίδιο άλμπουμ είναι και η διασκευή του "Ντιρλαντά" που έχει την δικιά του ιστορία με την δικαστική διαμάχη για την πατρότητα του τραγουδιού, μεταξύ του τραγουδοποιού και του Καλύμνιου καπετάνιου Παντελή Γκίνη, που έληξε υπέρ του δεύτερου.

 Η επιτυχία του δίσκου είχε αφανείς συντελεστές το συγκρότημα Μπουρμπούλια που συνεργαζόταν με τον Σαββόπουλο εκείνη την εποχή στην ηχογράφηση των δίσκων του, αλλά και στις ζωντανές εμφανίσεις στο Ροντέο. Μεγάλη συμβολή φυσικά είχε και το καταπληκτικό ψυχεδελικό εξώφυλλο του δίσκου που σχεδίασε ο Στέργιος Δελιαλής.

Δυστυχώς, η προσωπική πορεία του Σαββόπουλου ήταν εντελώς ανεξάρτητη από την καλλιτεχνική. Και καθώς άκουσα πριν από μερικές εβδομάδες το «Ας κρατήσουν οι χοροί», το νέο εθνικό μας τραγούδι ελέω 2021, σκέφτομαι ότι ο Νιόνιος έκανε ένα λάθος στους στίχους. Εκεί που λέει «O ουρανός είναι φωτιές, ανεμομαζώματα, σπίθες και κυκλώματα βρε» θα ταίριαζε καλύτερα να γράψει: «O ουρανός είναι φωτιές, ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα βρε».

Θα ήταν και πιο αυτοβιογραφικό...