"Καλοκαίρι", με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι

 Το «Κούρεμα» είναι ένας από τους πιο τολμηρούς δίσκους του Σαββόπουλου, ταυτόχρονα τόσο παρεξηγημένος, όσο εύστοχος και ουσιαστικός.

Πρόκειται για έναν βαθιά πολιτικό δίσκο που μιλά για τους «Κωλοέλληνες», την (προφητεία;) για την «Αποτυχία της Αριστεράς» και τους «ανήλικους διαρκώς» «εκδρομείς του ‘60». Ωστόσο, ο Νιόνιος κατάφερε ταυτόχρονα με τον δηκτικό σχολιασμό της ελληνικής πραγματικότητας εκείνης της εποχής (1989) να χωρέσει ένα τόσο γλυκό και περιγραφικό «Καλοκαίρι», γεμάτο από προσδοκίες του μέλλοντος, εικόνες του παρόντος και μνήμες του παρελθόντος. Να περιγράψει τι σημαίνει καλοκαίρι για εμάς που ζούμε σε αυτό τον τόπο.
«Καλοκαίρι», «με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι», «με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι», «καρεκλάκια, πετονιές μέσ’ το πανέρι».
«Καλοκαίρι, μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει…».