Ο Ηλίας Ανδριόπουλος είναι μία εξέχουσα μορφή του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού που άκμασε σε μια εποχή (δεκαετίες 70 και 80) που το πολιτικό τραγούδι κυριαρχεί. Από νωρίς έδειξε το ενδιαφέρον του στους έλληνες ποιητές και γι αυτό ο πρώτος του δίσκος «Κύκλος Σεφερη», το 1976, ήταν ένα τόλμημα. Η επιτυχία τον ωθησε σε ένα δεύτερο, όταν μελοποίησε τραγούδια του Γκάτσου και του Μάνου Ελευθερίου και το 1984 κυκλοφόρησε ο δίσκος Προσανατολισμοί, ο οποίος περιλάμβανε τραγούδια από την ομότιτλη ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη.
H ποίηση του Ελύτη είναι η ποίηση της θάλασσας και των ανέμων. Και η δική του θάλασσα δεν είναι ο ωκεανός, αλλά το ηλιόλουστο και φωτεινό Αιγαίο. Σε αυτήν υπάρχει η χαρά του ανθρώπου που ξυπνά την αυγή με τα δίχτυα του και είναι σίγουρος πως θα γυρίσει πίσω τραγουδώντας και φέρνοντας τα πιο ασημένια ψάρια. Κάθε στίχος του σού φέρνει στο μυαλό το Αιγαίο που οι παλιοί θαλασσινοί ονόμαζαν ως η «άσπρη θάλασσα» και η «χαρούμενη θάλασσα».
Αυτό ακριβώς είναι το «Τραγούδι του Αρχιπελάγους». Ένα τραγούδι για τον αγέρα, το κύμα, τα βότσαλα, τις ακρογιαλιές, τις αυλές των κάτασπρων σπιτιών, τα φουσκωμένα πανιά, τις άγκυρες στο βυθό. Ένα τραγούδι που ανεμίζει ο Ελύτης όρθιος σε μια κουπαστή, αμέριμνος και ευτυχισμένος. Όπως λέει και ο Σεφέρης «έχει κανείς την εντύπωση, όταν διαβάζει τα ποιήματά του, πως όλα αυτά τα αντικείμενα, όλα αυτά τα πλάσματα του Θεού και των ανθρώπων, δεν τα συναρμολόγησε κανείς, αλλά ήρθαν μόνα τους να μπουν σε μια μαγική τάξη και να γίνουν τραγούδι. Κάθεται σε μια γωνιά και καπνίζει ή παίζει τη φλογέρα του. Έπειτα από λίγο, ξαφνικά εμφανίζεται το ποίημα, χωρίς να ξέρεις καλά ποιος τα έχει γράψει…».
Ιδανικότερη ερμηνεύτρια για το τραγούδι αυτό από την Άλκηστις Πρωτοψάλτη δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου