Κυριακή 28 Ιουνίου 2020

Χαμένα λόγια, χαμένα χρόνια

 Πόσο δύσκολο να διαλέξεις κάποιο τραγούδι του Μάνου Ελευθερίου; Τούτο είναι ένα απο τα πιο αγαπημένα μου και το θεωρώ ως ένα από τα πιο μεγάλα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ: «Τα λόγια και τα χρόνια» (από την ποιητική συλλογή του "Τα ξόρκια") ερμηνευμένα μοναδικά από τον Γαργανουράκη (με αυτό το ιδιότυπο χρώμα της κρητικής ντοπιολαλιάς) σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή κι έφτασαν μέχρι τις μέρες μας, ασχέτως αν πλέον είναι πολύ δύσκολο (αν όχι αδύνατο) για τα νέα παιδιά να κατανοήσουν τη σημασία των όσων έγραψε ο σπουδαίος Μάνος Ελευθερίου.

Συνολικά ο δίσκος (Η Θητεία) είναι ένας από τους καλύτερους στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, ο οποίος δημιουργήθηκε σε μια εποχή που η κατάσταση ήταν εξαιρετικά τεταμένη στη χώρα μας. Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 1973, λίγες ημέρες πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Όλα αυτά οδήγησαν στο να καθυστερήσει η εμφάνιση του έργου στα δισκοπωλεία, καθώς κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1974.

Ειδικότερα το τραγούδι αυτό ηχογραφήθηκε τότε με λογοκριμένες κάποιες λέξεις ή φράσεις του και με την «κανονική» του μορφή πέρασε για πρώτη φορά στη δισκογραφία το 1980 με τη σπουδαία φωνή της Βασιλικής Λαβίνα.

Κανονάκι παίζει ο αξέχαστος Αριστείδης Μόσχος, μπουζούκι ο Λάκης Χαλκιάς, ενω ο κιθαρίστας στην αρχή που είναι σκυφτός και δεν παίζει είναι ο Παύλος Σιδηρόπουλος.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

η Τετραλογία, μια Αττικιουζέλ κι ένα Μουγκ για τον Μούτση

  Το 1975, σε μια εποχή που η Ελλάδα βγαίνει από την επτάχρονη τυραννία και δονείται από τις επαναστατικές μουσικές του Θεοδωράκη στα πικάπ ...