1984: Ένας μερακλής ΠΑΣΟΚος έβαλε την Ντίνα στην "Πιρόγα"

 

«Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή»

Η Ντίνα Ξύδη γράφει για το "Ερωτικό"

Ήμουν τυχερή. Ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερός μου. Έτσι, όταν γύρω στα 1975 άρχιζα να ανακαλύπτω τον κόσμο και τις ιδέες της Αριστεράς, ο Θάνος είχε ήδη γράψει τα «Πολιτικά Τραγούδια» και είχε γίνει ένας από τους δασκάλους μου. Πήρε τους ποιητές από το χέρι και τους έφερε στο παιδικό μου δωμάτιο. Ο Μπρεχτ, ο Αναγνωστάκης, ο Χικμέτ οδήγησαν τα βήματά μου και όρισαν την κατεύθυνση από την οποία θα βλέπω τα πράγματα. Αργότερα, μέσα από τον «Σταυρό του Νότου», μου γνώρισε τον Καββαδία, την ομορφιά των ταιριασμένων λέξεων και την «mal du depart», την αγωνία των ταξιδιών.

Μα πρέπει να διαλέξω ένα μόνο τραγούδι σε τούτο το αφιέρωμα. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι δύσκολο.

Τον Ιούνιο του ’84, εγώ, σ’ ένα δυάρι στην Κολιάτσου, ακίνητη σ’ ένα κρεβάτι περιμένω το πρώτο μου παιδί, κι η Ελλάδα, λίγα χρόνια Ευρωπαία, ετοιμάζει τις πρώτες Ευρωεκλογές. Στη γωνία Κολιάτσου κι Αποστόλου Παύλου, σ’ έναν τεράστιο ισόγειο χώρο, βρίσκεται το εκλογικό κέντρο του ΠΑΣΟΚ.

Μεγάφωνα, συνθήματα, μπούγιο και φασαρία, το πανηγύρι των εκλογών της δεκαετίας του ’80. Δεν θυμάμαι αν έπαιζαν τα «Κάρμινα Μπουράνα», αλλά ένα τραγούδι, που το άκουσα για πρώτη φορά, ένα καυτό απόγευμα που η ακινησία και η ζέστη με διέλυαν, με ξύπνησε από τη χαύνωση, μόλις άνοιξε το εκλογικό κέντρο για τη συνηθισμένη του απογευματινή ανακατωσούρα. Έμεινα ακίνητη, τέντωσα τ’ αυτιά μου και προσπάθησα να καταλάβω τι λέει.

Ευτυχώς ο μερακλής πασόκος που ήταν υπεύθυνος του μουσικού προγράμματος, το έβαζε όλο το απόγευμα, κάθε δεύτερο τρίτο τραγούδι, ξανά και ξανά, κάθε απόγευμα, μέχρι τις εκλογές. Έτσι ερωτεύτηκα ένα ποίημα που έγινε τραγούδι, έμαθα απέξω τους πρωτάκουστους στίχους του, κι από τότε συχνά πυκνά μια πιρόγα πλέει κάπου γύρω μου, φεύγει και γυρίζει, πάντα, τις ώρες που αγριεύει η βροχή.