Ο Βέλγος ηθοποιός τραγουδιστής και μουσικός Ζακ Μπρελ παντρεύτηκε στα 21 του χρόνια κι έκανε το τρίτο του παιδί στα 29. Ενδιάμεσα, στα 25, ερωτεύτηκε την Σούζαν Γκαμπριέλο, έκανε κι ένα παιδί μαζί της, για να την εγκαταλείψει τελικά, αφού δεν ήθελε να χωρίσει την γυναίκα του. Και καθώς δεν ήθελε να αναγνωρίσει ούτε την πατρότητα του παιδιού, η Ζιζού (όπως την έλεγαν συνηθώς) έκανε έκτρωση.
Αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά, ο Ζακ Μπρελ δεν θα είχε γράψει ποτέ ένα από τα σπουδαιότερα γαλλικά τραγούδια, το «Ne me quitte pas» (μη με αφήνεις).
Παρά τα όσα φαντάζεται κανείς το «Ne me quitte pas» δεν είναι ένα τραγούδι αγάπης, αλλά ένας ύμνος στην δειλία των ανδρών που δεν παλεύουν για τον έρωτα της ζωής τους. Το υποστήριξε ο ίδιος ο Ζακ Μπρελ, που ήταν και ο πρώτος ερμηνευτής του τραγουδιού.
Από τότε το «Ne me quitte pas» έχει ηχογραφηθεί σε 22 διαφορετικές γλώσσες και σε περισσότερες από 400 εκτελέσεις. Ανάμεσα στις πιο διάσημες είναι της Νίνα Σιμόν, του Σαρλ Αζναβούρ, του Ανταμό, του Χούλιο Ιγκλέσιας, του Τζόνι Χαλιντέι. Λιγότερη διάσημη αλλά πολύ καλή είναι και αυτή του Γιάννη Πάριου. Καμία ωστόσο δεν συγκρίνεται με εκεινη που του απόδωσε το «κορίτσι με τα μαύρα», το μικρό, αδύναμο «σπουργίτι», με την φωνή – λυγμό, που πλάστηκε θαρρείς με τη μελαγχολία, τη νοσταλγία και την πικρή χαρά –μια φιγούρα τραγική αλλά και τόσο τρυφερή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου