Την δεκαετία του 70 και του 80 τα πολιτικά φεστιβάλ των νεολαιών είναι στην ακμή τους. Η μεταδικατορική αύρα σαρώνει τα πάντα και η μουσική του Μίκη, του Μάνου (Λοίζου) και του Διονύση κυριαρχεί στις συναυλίες που διοργανώνουν η ΚΝΕ και το ΠΑΣΟΚ.
Κάπου εκεί, ανάμεσα στον "Δρόμο", την "Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν" και τον "Καραγκιόζη" βρίσκεται χώρος για έναν νεαρό συνθέτη κι έναν ανερχόμενο στιχουργό. Ο συνθέτης είναι ο Σταμάτης Κραουνάκης και ο στιχουργός ο Κώστας Τριπολίτης.
Ο Κραουνάκης μάς συστήνεται ουσιαστικά το 1981. Μέχρι τότε έχει κάνει δύο δισκογραφικές δουλειές, «Το όνειρο του Βασίλη» και «Το σπίτι του Αγαμέμνονα», που ήταν μουσική για θέατρο. Αντίθετα, ο Τριπολίτης, εκείνη ακριβώς τη χρονιά, κάνει την δική του δημιουργική έκρηξη με συμμετοχή σε έξι δίσκους, απο τους οποίους ξεχώρισε η συνεργασία με το Δήμο Μουτση στο "Φράγμα" (όπου η Σωτηρία Μπέλλου τραγουδά με αδιανόητο τρόπο το "Δε λες κουβέντα") και με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Γιώργο Νταλάρα στο "Ραντάρ", κάτω απο το οποίο ξέφυγαν για την αιωνιότητα η "Αγάπη" και το "Ξημερώνει".
Ο "Κραού" λοιπόν, τη χρονιά εκείνη κάνει με την ΛΥΡΑ τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με την Βίκυ Μοσχολιού. Από τα τραγούδια του δίσκου ξεχωρίζει το "Επεμβαίνεις" (πιο γνωστό ως "είσαι σκέτο παρακράτος") με την απρόβλεπτη συμμετοχή του συνθέτη και σολίστα του μπουζουκιού Γιώργου Ζαμπέτα. Το τραγούδι άρεσε, ο δίσκος έκανε επιτυχία και σύστησε δυναμικά στον κόσμο τον Κραουνάκη. Από τον ίδιο δίσκο η Μοσχολιού ξεχώρισε και το "Πώς έφυγες" -έκλαψε, αποκάλυψε η ίδια, όταν το άκουσε πρώτη φορά – και γενικώς αγαπήθηκαν από το κοινό ανάμεσα σε εκείνα των πολιτικών, μεταπολιτευτικών τόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου