Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι και τον Λουκιανό στο πικάπ

 Στον δίσκο "είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ", τα «θερινά σινεμά» ξεχώρισαν αμέσως κι έγιναν το τραγούδι που συνδέθηκε όσο κανένα με τον δημιουργό, ένα αληθινό ντοκουμέντο της νεότερης ελληνικής μουσικής τραγουδοποιίας.

Το τραγούδι αυτό ακούστηκε για πρώτη φορά από την Βίκυ Μοσχολιού. Ο ίδιος ο Λουκιανός είχε πει ότι -αντιλαμβανόμενος την δύναμη που είχαν οι στίχοι του- ήθελε να εκφραστεί από έναν τραγουδιστή που να έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από το δικό του. Αρχική του πρόθεση ήταν να το δώσει στον Μπιθικώτση, αλλά επειδή είχε συμβόλαιο με άλλη δισκογραφική το πήρε η Μοσχολιού που το είπε στην πρώτη του εκτέλεση, πριν το απογειώσει ο ίδιος ο "Λούκι" στην "Χαμηλή Πτήση".
Μιλώντας για το τραγούδι και το πώς το εμπνεύστηκε ο Κηλαηδόνης σημείωνε: «Ήταν ένα βίωμα που είχα τέλη του '40, αρχές του '50, στο παλιό Αττικόν της Κυψέλης, βλέποντας, παιδί τότε, τον Κόκκινο Κουρσάρο. Αυτή την αίσθηση έβαλα μέσα στο τραγούδι. Δεν είναι η νοσταλγία των χρόνων που περνούν, δεν είναι τα θερινά τα σινεμά. Είναι ότι φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια. Και κάνω μια αποτίμηση ζωής, είναι ένα πικρό τραγούδι που λέει ότι απ' όσα γνωρίσαμε, φίλους, συγγενείς, μένουν κάποια. Το σημαντικό όμως είναι πως τα ξένοιαστα χρόνια, είναι χρόνια που πέρασαν.
Για την ιστορία, ο σπουδαίος Μπιθικώτσης ηχογράφησε πέντε τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη σε στίχους Νίκου Γκάτσου, για τον δεύτερο δίσκο του Λουκιανού, την "Κόκκινη κλωστή".

YΓ. Προσωπικά το λατρεύω για έναν παραπάνω λόγο. Ήταν για χρόνια το μουσικό σήμα στην εκπομπή του Φρέντι Γερμανού, "Εκπομπές που αγάπησα", όπου ο σπουδαίος δημοσιογράφος έκανε αναδρομές στις καλύτερες τηλεοπτικές του στιγμές.