Η «Πρώτη Δεκέμβρη» είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου και του Γιάννη Σπανού. Είναι ένα σκληρό τραγούδι, σκληρών εποχών γι αυτό και ήταν ένα τραγούδι «ορφανό» -υπό την έννοια πως δεν μπήκε σε έναν συγκεκριμένο δίσκο (συνθέτης-στιχουργός), αλλά «ομογενοποιήθηκε» με τραγούδια άλλων συνθετών και άλλων στιχουργών, σε έναν πολυσυλλεκτικό δίσκο μαμούθ: «οι Μάηδες οι ήλιοι μου», έναν δίσκο που έκανε ο Γιώργος Νταλάρας το 1978.
Ήταν ένα εκπληκτικός –διπλός- δίσκος μαμούθ, με 26 (!) σπουδαία τραγούδια σε στίχους: του Λευτέρη Παπαδόπουλου («Στην Ανατολή στην Δύση», «Τα βυζαντινά σου μάτια», «Χελιδονάκι»), της Σώτιας Τσώτου («Αθήνα»), της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (το ομότιτλο Οι Μάηδες οι ήλιοι μου), του Μίκη Θεοδωράκη («Κόκκινο τριαντάφυλλο»). Και σε μουσικές του Βαμβακάρη («Τα μαλλάκια σου κυρά μου»), του Βαρδή «Χελιδονάκι», του Σπανού («Πρώτη Δεκέμβρη»), του Γκάρτζου («Μόνο η αγάπη μένει»).
Νομίζω πως είναι ένας δίσκος που αναδεικνύει την «Νταλάρειο» (sic) ευφυΐα τόσο στην επιλογή τραγουδιών, όσο –κυρίως- στην ενορχήστρωση και στην παραγωγή. Και αναδεικνύει πόσο δύσκολο πράγμα είναι να γίνουν σήμερα τέτοιοι δίσκοι. Σήμερα που λείπουν όχι τα μεγέθη των συντελεστών που προανέφερα, αλλά το μεράκι και η διάθεση να ψάξεις και να βρεις κάτι που θα μείνει στην ιστορία. Είναι αναμφίβολα ένας από τους καλύτερους δίσκους του Νταλάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου